Wanneer ik dit schrijf, ben ik een week bevrijd. Ik kan naar buiten wanneer ik wil, mijn familie en vrienden zien wanneer ik wil en zit niet vast in mijn cel van zo’n 15m2. Wat ik heb gedaan? Ik werd ‘opgesloten’ in Alibi Hostel in Leeuwarden, een hostel in een ruimte die tot 2007 als gevangenis werd gebruikt en dat was absoluut geen straf.
Door: Suzanne Borghart
Ik open mijn ogen en kijk om me heen. Witte lakens, ijzeren stangen die een trappetje van het stapelbed vormen en mijn koffer in de hoek: ik ben ontwaakt in mijn cel. Gelukkig kan ik gewoon de deur naar de gang openen om in de gemeenschappelijke badkamer mijn tanden te poetsen en mijn ochtendvocht te lozen. De grote sloten die op de deur zitten, dienen slechts ter decoratie want met de digitale sleutel open en sluit je de deur makkelijk. Geen opgesloten gevoel dus.
Bij het inchecken de dag ervoor, werd ik warm ontvangen. Sjors Hollander, een van de vier ondernemers die het hostel opzetten en runnen, heet me welkom. Marieke Mostert, Jurrien Dol en Peter van der Zwaag – mede oprichters – zijn nog druk in de weer met schoonmaakdoeken en schroevendraaiers om de puntjes op de i te zetten. Tijdens een kop thee vertelt Sjors over het ontstaan van Alibi Hostel. “We wilden al langer een hostel in Leeuwarden opzetten, het was een gat in de markt denken we. Na veel afwachten en een aantal gesprekken, konden we onze droom realiseren in de vorm van Alibi Hostel in de Blokhuispoort.” Hij glundert terwijl hij het vertelt. Het gerommel om ons heen stoort dan ook niet, het enthousiasme van deze nieuwe ondernemer is aanstekelijk.
Omdat alleen in een voormalige cel slapen me toch iets te spannend lijkt – en stiekem omdat het veel gezelliger is – blijft ook mijn beste vriendin slapen. Twee boefjes in een oude gevangenis, dat klopt toch helemaal? Als ik haar laat zien waar we slapen en we vervolgens met make-up doekjes ons klaarmaken voor de nacht, lach ik om haar fascinatie voor de locatie: “Kun je je voorstellen dat hier een gevangene liep? Hier heeft gewoon een prisoner zitten poepen! Het is net of we in Prison Break zitten!”, het is een korte opsomming van haar bevindingen.
Aangezien alles gloednieuw is, maar de authentieke elementen wel bewaard zijn gebleven, snap ik haar gevoel van verwondering. Spijlen voor de ruiten, een klein luikje in elke deur en een lange rij met zware deuren geven je het gevoel alsof je een nachtje in een luxe variant van Litchfield Prison (Orange is the new Black) zit. En dat middenin het centrum van Leeuwarden.
Na een prima nacht in het stapelbed, ontwaak ik uitgerust. Voordat mijn vrijlating plaatsvindt, schuif ik aan bij het ontbijt. Samen met mijn vriendin, de eigenaren én hun familie, ben ik onderdeel van een primeur. Op 23 december hebben wij als eerste gasten in het gloednieuwe hostel geslapen. De ouders hebben keihard meegewerkt om de deadline te halen. Als bedankje van de oprichters én om dit speciale moment te vieren, hebben ook zij de nacht hier doorgebracht. Een simpel ontbijt volstaat. Een verse boterham met beleg, koffie, thee en sap; het voldoet goed. Zeker als je dit vergelijkt met een hostel in Azië of een echte gevangenismaaltijd, natuurlijk.
Ik check uit en loop de stad in waar ik niet geboren maar wel getogen ben: Leeuwarden. Een nachtje in een hostel in je eigen stad en dan ook nog in een voormalige gevangenis, is absoluut aan te raden. Maar zoals de eigenaar liet weten: iedereen van binnen én buiten de stad is welkom. Voor een vriendelijke prijs, verblijf je op een unieke locatie in een groeiende stad. En geloof mij, dat briesje frisse lucht als je ’s ochtends de gevangenispoort uitloopt met je rolkoffer, maakt het extra speciaal.
Wil je ook ervaren hoe het is om een nachtje in de cel te slapen? Check de website van het hostel voor meer informatie.
