Tanja Klein Nijenhuis-Tuinstra werkt jarenlang als redacteur en presentatrice bij RTV Noord. Vijf jaar geleden besluit ze samen met haar man Steven, die chef-kok is, een restaurant te kopen. Dit wordt het idyllische ‘In de Molen’ in Onderdendam. Binnen een jaar krijgen ze totaal onverwacht een Michelinster. In 2016 kunnen ze een groter restaurant, ‘Herberg Onder de Linden’ in Aduard, overnemen. Ze verhuizen en nemen al hun werknemers mee. Inmiddels hebben ze al vijf jaar een Michelinster.
Door Albertine Pomper
Dit klinkt bijna te mooi om waar te zijn! Is dat het ook?
“Ja dat is het ook. Dat het zo zou lopen, hadden wij van tevoren nooit verwacht.”
Jij werkte bij televisie, ben je gelijk gestopt met je eigen baan?
“In het begin ben ik alleen op de achtergond in beeld geweest. Ik deed de boekhouding, de administratie en de reserveringen. Ik werkte toen zelf nog vier dagen in de week bij RTV Noord.”
Even terug naar dat moment in 2013. Wanneer besloten jullie een eigen restaurant te beginnen?
“We waren daar al een tijdje over aan het nadenken. Steven had in 2012 een tijdelijke baan en niet veel uitdaging. Dit was het moment dat we serieus om ons heen gingen kijken. Opeens kwam de molen op ons pad. We kochten dit restaurant toen onze zoon Kai net geboren was. Bizar eigenlijk, we sleepten hem overal mee naartoe. In januari, toen Kai drie maanden oud was, openden we ons restaurant.”
Hoe was het om ineens een eigen restaurant te hebben?
“Dat was fantastisch, maar ook keihard werken. We zagen elkaar nauwelijks, we hadden eens in de twee weken samen een vrije dag.”
In november 2013 kregen jullie een Michelinster. Wanneer hoorde je dat?
“Ik was aan het werk bij RTV Noord en Steven zat thuis met Kai. Ik kreeg opeens allemaal berichtjes en snapte niet wat er aan de hand was. Ik belde Steven en al vrij snel kwamen we erachter dat we een Michelinster hadden gekregen. Er was iets mis gegaan met de uitnodiging van Michelin, vandaar dat wij van niets wisten.”
Dat was zeker een groot feest?
“Absoluut, dat hadden we natuurlijk nooit verwacht. Het is uniek om binnen een jaar een Michelinster te krijgen, dat gebeurt bijna nooit.”
Dus jullie hebben wel indruk gemaakt?
“Vooral Steven heeft indruk gemaakt denk ik. Hij heeft een hele eigen stijl, hij is van de no-nonsense cooking: je ziet wat je eet en krijgt niet teveel frutsels op je bord. Of misschien vielen onze Japanse invloeden op. Wij zijn dol op Japan en gaan daar ook vaak naartoe.”
Veranderde er veel voor jullie na de Michelinuitreiking?
“Ja heel veel. Opeens verwachten mensen dingen van je, je moet dan wel iets uitstralen. We zijn toen gaan verbouwen en zaten maanden van tevoren vol. Het was aanpoten, maar ik vond het heel leuk.”
Wanneer stopte jij bij RTV Noord?
“Toen onze zoon Flip in 2015 was geboren hebben we samen goed gekeken naar ons leven en besloten dat het zo niet langer kon. Ik heb toen mijn baan opgezegd en ben als gastvrouw in ons restaurant gaan werken. Dit gaf veel meer overzicht en rust.”
Wanneer groeide de Molen voor jullie uit z’n jasje?
“Meteen toen we een ster kregen eigenlijk al. De molen was niet zo groot, we hadden plek voor 28 gasten. Ook de keuken was niet zo groot en we hadden weinig ruimte om wijnen op te slaan. Op een gegeven moment waren we wel toe aan the next level. Precies op dat moment werden we benaderd om ‘Herberg Onder de Linden’ over te nemen.”
Moest je daar lang over nadenken?
“We waren het er gelijk al over eens dat we dit zouden doen. Het is wel een hele gekke tijd geweest. De broer van Steven was op dat moment ongeneeslijk ziek, hij had een hersentumor. In januari gingen wij voor het eerst kijken bij ‘Herberg Onder de Linden’ en in februari koos Maarten, de broer van Steven, voor euthanasie. In juni maakten wij bekend dat we dit restaurant gingen overnemen. Ik ben heel erg blij dat we die keuze gemaakt hebben, ook al kwam dit samen met een van de heftigste gebeurtenissen uit ons leven.”
‘Herberg Onder de Linden’ had al 25 jaar een Michelinster, de eigenaren gingen met pensioen. Was het niet lastig om een restaurant over te nemen dat al jaren op de culinaire kaart staat?
“Nee, dat was niet lastig. Het was wel veel, omdat we privé en zakelijk moesten verhuizen. De eerste maanden waren hartstikke druk dus we sprongen echt in het diepe met z’n allen.”
Jullie wonen nu naast het restaurant. Hoe is dat?
“Dat was gelijk fijn. In het begin was het wel even zoeken, wat is privé en wat niet? Steven kwam om de haverklap binnenlopen en dit was verwarrend voor de kinderen. Daar hebben we nu onze weg in gevonden. Wat erg fijn is, is dat je na je werk gelijk thuis bent en het is altijd gezellig. Ik mis het personeel als we vakantie hebben, raar hè?”
Wat vind je het mooiste aan je werk?
“Mensen komen hier omdat ze lekker willen eten, drinken en het gezellig willen hebben. Je hebt altijd te maken met blije mensen en geen enkele dag is hetzelfde.”
En wat is het lastigste?
“De uren die we maken. Dan zijn we ’s avonds laat klaar en moeten we er ’s ochtends weer met de kinderen uit. Dat is niet altijd ideaal. Gelukkig werk ik niet iedere avond, maar wel altijd in het weekend. Ik probeer enigszins op tijd naar te bed gaan, goed voor mezelf te zorgen, te sporten, niet teveel te eten en met mate te drinken. Dan houd ik het wel vol.”
Mis je het televisie maken of het presenteren nog weleens?
“Nooit. Geen seconde. Ik vind het heerlijk om voor mezelf te werken.”
Waar zie je jezelf over tien jaar? Doe je dit werk dan nog steeds?
“Ik hoop dat we dan nog steeds ons restaurant hebben, maar dan met twee sterren. Dat zou leuk zijn.”
