Als Imke Wieffer (25 jaar) uit Enschede hoort dat er dit jaar ook onbekende Nederlanders mee mogen doen aan Expeditie Robinson, twijfelt ze geen moment en schrijft ze zich in. Als ze vervolgens glansrijk door alle selectierondes heengaat, komt haar droom eindelijk uit.
Door: Albertine Pomper
Wat gaaf dat je hebt meegedaan! Was dit altijd al een droom van je?
“Jazeker. Van kleins af aan kijk ik al naar Expeditie Robinson. Ik wilde heel graag meedoen. Terug naar de basis, kijken hoe je reageert als je het extreme opzoekt. Mijn moeder heeft in 2006 meegedaan aan Expeditie Robinson en haalde toen de finale. Dat triggerde me nog meer om zelf mee te doen.”
Hoe is het allemaal begonnen?
“Mijn vriend vertelde me dat je je op kon geven. Best bijzonder, want de afgelopen jaren deden er alleen bekende Nederlanders aan mee. Toen ik het hoorde, werd ik helemaal gek. Vanaf toen heb ik mijn zinnen erop gezet.”
Je mag natuurlijk niet zomaar meedoen, hoe ging de selectieprocedure?
“Je moest een filmpje van jezelf maken en zorgen dat daar heel vaak op werd gestemd. Ik was niet zo actief op Facebook, dus had er geen hoge verwachtingen van. Toen ik het filmpje van mezelf af had, dit was midden in de nacht, heb ik het geupload en ben ik naar bed gegaan. Toen ik ’s ochtends wakker werd had ik al 800 stemmen. Ik kon het niet geloven. De dagen daarna bleef ik veel stemmen krijgen. De 50 mensen met de meeste stemmen mochten naar het selectieweekend en daar zat ik bij. Toen ik daar uiteindelijk ook doorheen kwam was ik één van de vier onbekende Nederlanders die mee mocht doen.”
En toen zat je opeens in een vliegtuig?
“Dat was mooi en gek tegelijk. Ik wist niet wat ik moest verwachten. Ik zat alleen met de onbekende Nederlanders in een vliegtuig. Wij hadden verwacht dat we op Schiphol de BN-ers zouden zien maar dit bleek niet het geval. Wij gingen naar een onbewoond eiland, waar zij niet zaten.”
Dat lijkt me wel raar.
“Eigenlijk was het ook wel prettig. Met z’n vieren was het lekker rustig, we hoefden geen proeven te doen, we hadden geen eilandraad, maar na een tijdje begon het wel te kriebelen. Ik wilde meedoen met de rest.”
Gelukkig mocht dit uiteindelijk ook. Toen jij een bepaalde proef won, mocht je naar het eiland met de bekende Nederlanders.
“Dat voelde ontzettend onwerkelijk. Ik ging er met een bootje naartoe en vond het heel spannend. Ik hoopte dat ze me gelijk wilden leren kennen. Toen ik aankwam werd ik hartelijk verwelkomd en ze lieten me het eiland zien. Ik voelde wel spanning en was bang dat ze me de eerste stemronde eruit zouden gooien. Dit bleek niet het geval.”
Je hebt er nog een hele tijd ingezeten maar twee weken terug hebben we op televisie kunnen zien dat je werd weggestemd. Hoe vond je dat?
“Heel erg jammer, maar het was ook prima. Dat hoort bij het spel. Ik vond die drie weken op een onbewoond eiland echt geweldig.”
Wat vond je het leukst aan jouw expeditie?
“Ik vond heel veel leuk. Ik laat me graag verrassen. Anderen vonden het lastig dat je niet weet wat er gaat komen, maar ik vond dat heerlijk.”
Wat vond je lastig?
“De tactiek van het spel, dat vond ik helemaal niets. Dat past niet bij me, om in iemands gezicht te moeten liegen.”
En het weinige eten, vond je dat niet moeilijk?
“Helemaal niet en ik vond ook niets vies. We hadden cassave, rijst, meel, bananen, zee-egels, krabbetjes, ik vond het allemaal wel lekker eigenlijk. Het is wel voornamelijk zetmeel, dus dat merk je wel in je lijf.”
Hoe had je je hier op voorbereid?
“Ik had van tevoren gevraagd of ik een reserve moest opbouwen of juist minder moest gaan eten om daar alvast aan te wennen. Ik kreeg het advies om een reserve op te bouwen, dus ik heb vooraf heel gezond gegeten en bijvoorbeeld veel volle producten gegeten.”
En drinken? Dat krijg je neem ik aan?
“We kregen water en zonnemelk. Dat mag je onbeperkt gebruiken, anders is het niet te doen.”
Ben je veel afgevallen?
“Ik dacht dat ik niet zoveel was afgevallen, maar uiteindelijk bleek ik toch zo’n 8 of 9 kilo kwijt te zijn. Dat zit er nu wel weer aan hoor haha. In het begin deed ik voorzichtig, je kunt niet zomaar weer alles eten. Gelukkig ben ik niet ziek geweest, maar door het ijzertekort heb ik nu wel haaruitval.”
Heb je er vriendschappen aan over gehouden?
“Absoluut. Je leert elkaar in korte tijd heel goed kennen. Je hebt daar heel veel tijd dus je praat over van alles en nog wat. Ik heb met een aantal mensen nog veel contact, maar vooral met Carlos, hij was echt mijn maatje daar. Met hem heb ik ook op het eiland van de onbekenden gezeten, dus ik heb extra veel tijd met hem doorgebracht. Eenmaal thuis heeft iedereen heeft z’n leven weer terug en om dan veel contact te houden is toch best lastig. Carlos woont gelukkig bij mij in de buurt, dus wij spreken nog regelmatig af.”
Werd je de afgelopen weken veel herkend op straat?
“Ja regelmatig. Ik moet elke woensdag naar Rotterdam voor mijn opleiding en dan ga ik met de trein, dan zie je de mensen wel kijken. En je hebt ook wel haters hoor, mensen die vervelende dingen op mijn Instagram zetten. Ach, ik trek me daar niets van aan. Het is even een hype en dan houdt het weer op.”
Als je op je avontuur terugkijkt, zou je dan weer meedoen?
“Absoluut. Ik vond het geweldig om mee te doen. Je kunt dit maar één keer meemaken, het is een unieke ervaring.”
