Online daten. Zoals de meeste mensen heb ook ik er een haat/liefdes-verhouding mee, maar de eerste jaren toen Tinder net een beetje opkwam had ik de een na de andere date en had ik er enorm veel plezier in. Voor iedereen was daten via dating-apps nieuw en dus deden we allemaal reuze ons best voor elkaar. Als ik aan die tijd terug denk heb ik zoveel goede, maar ook hilarische herinneringen aan mijn dates en had ik de een na de andere originele date. Zo vroeg een man, eigenaar van een bekende horecazaak, mij op de tweede date: ‘Ik geef je drie keuzes qua Amsterdamse buurten. Kies maar een buurt uit die je het meest aanspreekt’. Vervolgens stuurde hij mij een locatie, ergens op een hoek van een straat en vanuit daar liepen we naar de plek waar we onze date zouden hebben. En wat denk je? De beste man had gewoon een date geregeld bij een fantastisch restaurant waar we 5-gangen aten. Natuurlijk voelde ik me als geëmancipeerde vrouw ietwat opgelaten want ik houd er absoluut niet van als iemand die ik niet zo goed ken zoveel geld aan mij uitgeeft maar tegenwoordig kan je alleen nog maar dromen van een onbekende man die zoveel moeite voor je doet.
In die tijd woonde ik nog in mijn prachtige studentencontainer met uitzicht over het IJ in de Houthavens en was het hebben van wel of geen kinderwens absoluut geen onderwerp van gesprek. Tot mijn dertigste, toen ik een keer een date met een jongen, genaamd Jasper, uit Utrecht had. Omdat hij geen fiets had spraken we af in een bruin cafeetje vlakbij Centraal Station. Na twee biertjes te hebben gedronken vroeg hij of hij me een persoonlijke vraag mocht stellen: ‘Heb je een kinderwens? Voor mij is dit belangrijk om te weten want ik wil binnen nu en twee jaar graag vader worden’. Ik schrok enorm van deze vraag op een eerste date en ik zei dat ik geen kinderwens heb. Hij wilde zijn biertje niet eens meer opdrinken, rekende af en zei dat hij de trein terug zou nemen naar Utrecht en wist niet hoe snel hij het café uit moest vluchten.
Daarna kreeg ik een aantal vaste langdurige scharrels en een serieuze relatie van tweeënhalf jaar. Die relatie, die overigens ook geen kinderwens had, ging na de lockdown vrij snel uit en sindsdien ligt mijn serieuze date-leven een beetje stil. Waarom? Ik ben net 38 geworden en ik merk dat iedereen om me heen bezig is met kinderen krijgen en de leuke mannen die op dating-apps tegenkom hebben vaak een kinderwens of zijn alleenstaande vader. Nu zit ik totaal niet te wachten om verliefd te worden op een man die jonge kinderen heeft, maar aangezien ik op een bepaalde leeftijd ben gekomen, heb ik het vorig jaar toch een kans gegeven.
Ik ging op date met mijn buurjongen van vroeger! We waren een match op een dating-app en ik herkende hem niet, maar hij mij wel. Onze moeders, die allebei in Leeuwarden wonen, waren ook nog steeds bevriend met elkaar. Grappig, want op de middelbare school vond ik hem, die een paar jaar ouder was dan ik, altijd al interessant. Hij werkte bij de politie (omg, hoe aantrekkelijk!), had net als ik een druk sociaal leven maar ook twee hele jonge kinderen en afspreken met elkaar was best een dingetje. Zelf ben ik groot fan van spontaan afspreken maar dat was in dit geval absoluut niet mogelijk. In totaal hebben we vijf dates gehad maar daar zat vaak een lange periode tussen en als je alleen maar met elkaar appt ga ik me al snel vervelen. Van de appjes die ik kreeg werd ik ook niet warm want regelmatig kreeg ik foto’s van zijn kinderen in bad of hij appte op zaterdagochtend, terwijl ik brak in bed lag, aan het sporten was of brunchen was met een vriendin, dat hij in een of ander kinder zwemparadijs van de glijbaan ging. Toen hij me na een avondje eten en film kijken naar huis bracht met de auto omdat ik moest werken vroeg hij aan me hoe ik een relatie voor me zag flapte ik eruit: ‘Ik zoek iemand met wie ik spontaan kan afspreken en die de hele wereld met mij wil over reizen’. We hebben elkaar daarna nooit meer gezien.
Vanaf dat moment wist ik: een man met jonge kinderen is voor mij een absolute ‘no go’ en dus stopte ik een heel jaar met daten. Tot een maand geleden toen het weer begon te kriebelen. Ik heb besloten om dit keer meer uit mijn comfortzone te gaan daten, wel op een gezonde manier kritisch te zijn maar niet extreem en geen mannen af te keuren omdat ze stomme schoenen dragen of om andere oppervlakkige dingen en hopelijk zijn er, in deze tijd waar steeds meer vrouwen kiezen voor geen kinderen, ook steeds meer leuke mannen die er hetzelfde in staan.
Ps. Wist je dat ik diners organiseer voor mensen die bewust kinderloos zijn, die nog twijfelen over kinderen krijgen of geen kinderen kunnen krijgen? Mijn NO BABYSHO(WER)-diner vindt maandelijks plaats in Amsterdam en mocht je er meer over willen weten of je willen aanmelden kun je een kijkje nemen op mijn Instagram: Instagram.com/annetonen
Tot de volgende keer!
X
Anne
