In deze digitale wereld waarin iedereen elkaar in de gaten houdt, willen we tegenwoordig het liefst allemaal hetzelfde en zo ‘normaal mogelijk’ zijn. Tattoos en piercings over je hele lichaam, dat is vaak iets waar de meeste mensen niet aan moeten denken. Anne-Rixt Gast (28) probeert juist, door middel van haar opvallende uiterlijk, mensen te inspireren. Anne-Rixt: “Ik vind het heel erg om te zien dat het merendeel van de jonge meiden wereldwijd op een ‘Kardashian’ wil lijken. Wat is daar nou aan?”
Door Jamie Jansen
Hoeveel tatoeages ze in totaal heeft, dat weet ze niet: “Ik houd me daar helemaal niet mee bezig en bovendien is het ook lastig te tellen.” Toch probeert ze zich, met haar uiterlijk, niet bewust af te zetten of anders te zijn. “Ik geloof dat dat ‘anders zijn’ bij mij altijd al automatisch ging. Zo liep ik als kind al met broeken binnenstebuiten of dromenvangers in mijn haar in plaats van aan de muur. Ik vind mijn tattoos en piercings wel aansluiten op waar ik vroeger al voor stond. Als klein kind wilde ik bijvoorbeeld al graag gouden tanden.”
De reacties die ze krijgt zijn over het algemeen positief. “Veel mensen vinden het interessant of zeggen dat ik bijzonder ben.” De negatieve reacties krijgt ze eigenlijk alleen via social media. “Er zijn mensen die vinden dat ik minderheden disrespecteer en noemen mijn uiterlijk ‘cultural apropriation’. Letterlijk: ‘culturele toe-eigening’. Het is absoluut niet mijn bedoeling om mensen te benadelen of te onteren, in tegendeel, ik vereer culturen graag en ik doe dat het liefst volgens de traditionele manier.”
"Als kind wilde ik al graag gouden tanden"
“Ik kan niet zeggen dat het me helemaal niet boeit wat anderen van mij vinden, dat zou niet waar zijn. Maar het is zeker niet het motto. Ik presenteer mezelf zoals ik mezelf op dat moment voel en ik wil ook altijd eerlijk naar mezelf zijn. Ik bedoel daarmee dat wat je op je bord geschoteld krijgt recht uit mijn hart komt en je het er maar mee te doen hebt. Er zijn gevallen waarbij ik rekening houd met mijn omstanders, zo heb ik bijvoorbeeld op mijn pols een Swastika (hakenkruis) getatoeëerd en als ik met de bus ga bedek of draai ik dit vaak voor de oudjes naast me, niet uit schaamte maar uit respect en om hun ongemakkelijkheid te besparen. Ik weet dat voor ouderen dit symbool té heftig is en zeker niet de betekenis heeft die het voor mij, en heel Azië, heeft.”
“Ik heb het altijd al leuk gevonden om mensen iets te leren, of te inspireren. Ik ben geen prater dus doormiddel van mijn vertoning doe ik dat graag. Inspireren is moeilijk als je hetzelfde bent als iedereen, dus als je die taak op je neemt moét je er eigenlijk ook wel weer uitsteken. Ik zal in ieder geval gewoon door blijven gaan met wat ik doe want wat kun je anders doen dan jezelf zijn en doen wat goed voelt?’
Dat ze ook haar gezicht heeft laten tatoeëren was voor Anne-Rixt heel logisch: “Het gezicht is een behoorlijk onderdeel van je lichaam en canvas. Van oorsprong begint decoreren eigenlijk juist bij je gezicht, zo zie je ook bij vele inheemse volkeren dat ze hun gezicht beschilderen, tanden slijpen, lippen oprekken en tatoeëren. Dat doen ze vanuit traditie om andere tribes af te schrikken, maar ook om bijvoorbeeld status of leeftijd binnen je eigen tribe en tradities aan te geven. Dit vind ik prachtig want onze hedendaagse cultuur verliest deze identiteit volledig.”
"Mijn tatoeages vormen samen een verhaal en ze horen allemaal op mijn lichaam"
"Neem het streepje op mijn kin: dit is met name een Noord Afrikaanse traditie, veelal gezien bij Berberse vrouwen die het vaak bij zichzelf gezet hebben. Tegenwoordig laten de oudere dames (oma’s van leeftijdsgenoten) het weg laseren, omdat de hedendaagse religie tatoeages niet toelaat. Je ziet het dan ook niet meer terugkomen bij deze generatie en dat vond ik zó zonde dat ik het eigenlijk op me wou nemen om deze traditie te redden. Ik krijg regelmatig van meisjes te horen ‘Hey wat grappig! Mijn oma had die ook!’.”
“Mijn tatoeages vormen samen een verhaal en ze horen allemaal op mijn lichaam. Ik heb zeker ook tattoos die ik nu niet meer mooi vind of die lelijk gezet zijn, maar ook die staan voor een bepaalde tijd en dragen een verhaal. Zo heb ik mijn molen-Holland tattoo in Amsterdam laten zetten en de tweekoppige Aztec vogel op mijn voorhoofd in een boomhut in Mexico. De meest pijnlijke tattoo om te laten zetten was de Tibetaanse Yantra op mijn keel.”
Inspiratie voor haar tattoos haalt ze uit alledaagse dingen: “Dit kunnen dingen zijn die voorbijkomen en mijn interesse wekken. Automatisch gebeurt dit meer tijdens reizen dan dat ik op Hollandsche bodem ben. Avonturen die ik mee maak leg ik graag vast, maar ook mooie levenslessen.”
“Het is pas genoeg als er geen plek meer is. De reden dat ik nu nog niet vol gekalkt ben is simpelweg omdat ik er het geld niet voor heb. Ik heb boekwerken vol tekeningen die in de wachtlijst staan, maar het mooie is dat het een levensproject is en dus ook geen haast heeft, het komt allemaal wel.”
Volg Anne-Rixt op Instagram
Fotocredit: Klaas Hendrik