Gastredacteur Sanne (28) test elke maand de populairste seksspeeltjes voor jou uit. Deze maand is het trillende konijn aan de beurt!
Toen ik vier was kreeg ik mijn eerste konijn, Ukkie. Heel toepasselijk voor een Vlaamse reus van bijna 1 meter. Ukkie had een glanzende rode vacht en oren zo groot als schotels, zijn ogen zag je niet omdat zijn rossige haren er altijd voor hingen. Het was een grappig gezicht. Tot Ukkie een enkeltje kocht naar de konijnenhemel. Toen werd het leven minder grappig. Als donderslag bij heldere hemel kwam het besef dat sprookjes niet bestaan en dat konijnen doodgaan. Wat een deceptie. Sinterklaas, daar geloofde ik nog heilig in. Die kwam nog steeds springlevend met een zak cadeaus aanzetten. Ja, Sint daar kon je tenminste van op aan, konijnen daarentegen…
Tot 2004, toen wist ook “Sinterklaas” zich te voegen bij het clubje onbetrouwbaar. Goedheiligman? Niks daarvan. Op een schemerige vrijdagavond in december komt “Sint” mijn stamkroeg binnengelopen. Met zijn tabbert tot aan zijn knieën staat hij meteen -1 op de schaal van vertrouwen. Als zijn baard vervolgens richting zijn wenkbrauwen schiet en zijn mijter bijna vlam vat in een kaars, is bijna alle hoop vervlogen. Toch geef ik hem een kans. Hij heeft er vast een lange dag op zitten in één of ander muf gymlokaal met gillende kinderen. Tevergeefs, hij komt achter me staan, beweegt zijn half stijve staf tegen mijn dij en in een vingervlugge beweging grijpt hij met zijn hand naar mijn kruis. Eikel.
Donald Trump is dus absoluut niet de eerste. “Grab them by the pussy” werd op die vrijdagavond in december al door “Sint” geïntroduceerd. In dit perspectief was het zomaar doodgaan van mijn Vlaamse reus misschien nog wel het minste dat mijn vertrouwen in de wereld schaadde. En nee: ik ben geen feminist, ik heb geen haat aan alle mannen, sinterklazen en presidenten, – er zijn een heleboel leuke, lieve, betrouwbare exemplaren-, het is alleen eeuwig zonde dat een dronken man met een mijter en een uit de kluiten gewassen zakenman een podium krijgen om vrouwonvriendelijkheid te uiten.
Dit zorgde ervoor dat ik ging twijfelen over dit tweede artikel. Kun je als vrouw wel zo openlijk over seksspeeltjes schrijven? Of “vraag” je dan om uitspraken als “grab them by the pussy”? “Nee” dacht ik, “belachelijk, niemand vraagt daar om”. Alsof het zo moet zijn loop ik de volgende dag langs een winkel waar ik een piepklein paars konijn zie staan. Na enige twijfel neem ik hem mee. Mijn vertrouwen in Sinterklazen en verkiezingen is dan wel voor eeuwig geschonden, ik heb een voorgevoel dat deze paarse vriend het vertrouwen in konijnen kan teruggeven. Hij kan tenslotte niet dood en mocht dat gebeuren, dan zitten er gewoon twee extra batterijen bij om hem weer tot leven te brengen. Met Nijntje onder mijn arm stap ik vol goede moed naar buiten.
Eindscore
Die avond haal ik Nijn uit de verpakking. Hij heeft twee grote oren en als je op zijn snuitje drukt begint hij te trillen. Is het nou de bedoeling dat die oren naar binnengaan? Ik voel er maar weinig van. Ik word een beetje melig en zet het apparaat op mijn hoofd voor een massage. Best wel lekker. Zou dit de konijnenhemel zijn? Ik pak de gebruiksaanwijzing erbij, die heeft helaas net zo weinig inhoud als de speech van Trump. Dit schiet niet op. Ik druk nog een keer op zijn snuit, hij verandert van kleur. Heb ik nou een nachtlampje gekocht?
Na 5 minuten staat Nijn met gespitste oren op het kastje naast mijn bed.
Cijfer: 6. Konijnen zijn niet te vertrouwen. Maar voor een goede rug- of hoofdmassage, want daar kan je deze vibrator ook voor gebruiken, is dit speeltje ideaal.
De konijn vibrator is te koop bij de Amsterdamse seksshops Happy Shop en Heaven 07.
Lees ook: Sanne test de Womanizer
