Francois Caous (21), geboren als meisje, kwam er in zijn pubertijd achter dat er iets niet klopte. “Ik zat niet lekker in mijn vel en daarnaast kreeg ik vrouwelijke vormen en dat voelde niet goed. Ook werd ik ongesteld en dat wilde ik natuurlijk niet want dat was niet hoe ik me voelde.”
Door Jamie Jansen
Omdat hij toen nog niet wist waarom hij zich niet goed voelde, is Francois op internet gaan zoeken. “Ik kwam op forums terecht waar mensen hun ervaringen deelden. Er werd over transgenders gesproken en daar kon ik me wel goed in vinden. Terwijl ik daarvoor nog nooit van het woord gehoord had. Ik heb het toen nog hele lange tijd voor mezelf gehouden. Ik heb het zelfs niet aan een vriend of vriendin verteld.”
"Mijn moeder dacht dat het een fase was"
“Aan de ene kant was het heel fijn om te ontdekken wat er met me aan de hand was, maar aan de andere kant wilde ik het ook echt niet. Ook deed ik juist heel erg mijn best om een meisje te zijn. Want ik dacht als ik me zo ga gedragen en me zo ga kleden, dan ga ik me ook zo voelen. Maar dat gebeurde niet. Het werkte juist averechts, ik werd er zelfs depressief van. Op mijn 17e kon ik het echt niet meer volhouden. Toen moest ik het wel gaan vertellen.”
“Uiteindelijk heb ik het door middel van een brief aan mijn ouders verteld. Voordat ik mijn moeder de brief gaf zei ze dat ze al wist wat ik wilde vertellen. Ze dacht dat ik lesbisch was. Maar het was dus wel iets meer dan dat. Ze zei dat ik altijd al wel jongensachtig deed maar dat ze dit nooit had verwacht. Mijn moeder heeft het er lastiger mee gehad dan mijn vader, ze dacht dat het een fase was. Mijn vader zei dat hij erachter stond zolang het mij maar gelukkig maakte.”
"Mijn vriendinnen wilden pas weer met me praten als ik me weer als een meisje zou gedragen"
“Toch heb ik mijn ouders wel de tijd gegeven om eraan te wennen. Ik heb ze bijvoorbeeld niet gedwongen om me meteen Francois te noemen of me meteen heel jongensachtig te gaan kleden. Mijn moeder heeft het nu geaccepteerd maar dat heeft een lange tijd geduurd. Toen ze eenmaal zag dat ik er gelukkiger van werd om een jongen te zijn, is ze het langzaam gaan accepteren. Natuurlijk heb ik het daar heel moeilijk mee gehad maar ik ben allang blij dat ze het nu geaccepteerd heeft. Ze probeert nu zelfs andere moeders in te laten zien dat je er in dit soort situaties voor je kind moet zijn.”
“Ook ben ik in de periode van mijn ‘coming-out’, veel vriendinnen verloren. Ik had een groep vriendinnen waarvan er maar één echt goed heeft gereageerd toen ik het vertelde. De anderen schaamden zich voor mij omdat er in de klas over me werd gepraat. Ze wilden pas weer vriendinnen met me zijn als ik weer meisjeskleding zou gaan dragen en mijn haar weer lang zou laten groeien.”
Nu maakt Francois zelf Youtube filmpjes over zijn transitie. “In 2014 maakte ik een timeline video van mijn transitie. Ik maakte dit eigenlijk voor twee vriendinnen van me. Twee weken later zag ik ineens dat ik 20.000 views had. Blijkbaar was er dus veel interesse voor. Toen ik zelf nog niet wist wat er met me aan de hand was en opzoek ging naar informatie over transgenders was er nog maar weinig over bekend en kon ik nauwelijks Nederlandse mensen vinden die erover vertelden. Dus toen dacht ik, waarom ga ik zelf niet mensen helpen.”
“Natuurlijk heb ik ook weleens te maken met haatberichten. In het begin was dat wel lastig want het was voor mij ook allemaal nieuw en je wordt toch wel persoonlijk aangevallen terwijl mensen je helemaal niet kennen. Maar ik vind het leuk om te doen en ik vind het ook belangrijk om mensen te helpen. Zelf sta ik 100% achter mijn transitie."
Niet alleen via YouTube probeert Francois mensen te helpen, hij zet zich ook op andere manieren in voor acceptatie van transgenders. “Op dit moment heb ik samen met een vriend, die ook transgender is, een project opgestart om transgenders in Europa te helpen. Het onderwerp is vaak op tv en in het nieuws, daardoor denken mensen dat het heel erg geaccepteerd wordt in Nederland en de rest van Europa. Maar eigenlijk is dat helemaal niet zo. In maart gaan wij daarom een roadtrip maken door Europa om hulpmiddelen uit te delen aan transgenders die het niet kunnen aanschaffen door geldproblemen. Je moet dan denken aan hulpmiddelen zoals een binder. Dat is een hesje dat je kunt kopen om je borsten plat te drukken als je je operatie nog niet hebt gehad. Die zijn best wel duur en niet overal verkrijgbaar. We hebben nu al iets van 90 aanmeldingen gekregen door heel Europa. We geven trouwens niet alleen hulpmiddelen maar we geven de mensen ook de mogelijkheid om te vertellen hoe de acceptatie is in hun land. We willen een beeld creëren hoe het er eigenlijk voor staat in Europa en daarmee ook de mensen helpen. Dat gaan we uiteraard allemaal vastleggen op YouTube.”
Benieuwd naar de video's van Francois? Je kunt hem volgen via deze link.
