Tien jaar lang droeg de 30-jarige Ritchie Pairun uit Leeuwarden een groot geheim met zich mee. Hij was verslaafd aan alchohol en niet zo'n beetje ook. Van in de vroege uurtjes tot diep in de nacht dronk hij aan een stuk door. Totdat hij inzag dat hij niet meer verder kon en zich liet opnemen in een kliniek. Om zichzelf en anderen te motiveren en nuchter te blijven is hij een YouTube-kanaal, genaamd Trekvlog, gestart. In zijn wekelijkse vlogs deelt hij al zijn struggels over het zware afkickproces waarin hij zit.
Door Anne Tonen
Is dit YouTube-kanaal voor jou een vorm van therapie?
“Ik ben deze vlog met name gestart om het hoofdstuk als alcoholist af te sluiten. Het begon voor mij als een therapie vauit de verslavingszorg, maar na twee maanden besloot ik de vlog te publiceren. In de hoop er andere verslaafden mee te helpen. Ik ben een heel creatief persoon, heb altijd in de media gewerkt en dit is mijn manier om er mee om te gaan. Daarnaast vind ik het belangrijk om het stigma van verslaving te doorbreken. Wat veel mensen zich namelijk niet beseffen is dat alcohol even dodelijk is als harddrugs. Verslaving is een ziekte die je je leven kan kosten, als je er niet mee om weet te gaan. Dat heb ik zelf ook bijna ervaren. Voor mij was het leven of dood.”
Kan je je herinneren wanneer je alcoholgebruik uit de hand liep?
“Toen ik 18 was zat ik in een moeilijke periode waarin er allemaal ellende tegelijkertijd kwam. Mijn opgekropte verdriet van de scheiding van mijn ouders kwam er eindelijk uit en de relatie met mijn toenmalige vriendin liep op de klippen. Toen mijn voetbalcarriere (Richie voetbalde bij Cambuur, red.) ook nog eindigde door een ruzie met mijn trainer ging het mis. Ik heb toen de keuze gemaakt om te vluchten naar Turkije waar ik animatiewerk in een all inclusieve resort ben gaan doen. Daar ben ik gaan experimenteren met wijn en niet veel later wodka.
Had je toen al door dat je gebruik uit de hand begon te lopen?
“Niet echt eigenlijk want ik was helemaal niet bezig met mijn gezondheid en met mijn gevoelens. Ik wilde ook helemaal niks voelen. Twee jaar later toen ik weer terug was in Nederland en begon aan mijn studie toen liep mijn verslaving pas echt uit de hand. Ik dronk toen dagelijks wodka bergenburg. Ik had een soort principe: eerst verplichtingen doen en daarna mezelf belonen met alcohol. Dat hield ik in de eerste wee jaar netjes vol. Maar toen ik op een gegeven moment mijn eigen bedrijf had en mijn eigen tijd kon inplannen dacht ik: ‘als ik nou zo vroeg mogelijk mijn verplichtingen af heb, dan kan ik ook zo vroeg mogelijk gaan drinken’. Dat is de fout die ik heb gemaakt. Ik had toen trouwens nog steeds niet door dat ik een probleem had. Ik dacht namelijk oprecht dat alcohol mijn creativiteit stimuleerde, er kracht door kreeg en er een leuker persoon van werd. Voor mij voelde het vooral heel positief.”
Wanneer begon je in te zien dat er iets moest veranderen?
“Op een gegeven moment, na vijf jaar dagelijks alcohol te hebben genuttigd, keek ik mezelf in de spiegel aan en dacht: ‘shit, volgens mij kan ik niet eens meer zonder. Ik ben verslaafd.’ Ik heb toen geprobeerd om zelf te stoppen. Dat lukte twee dagen en toen begon ik weer te trillen. Vijf jaar lang heb ik meerdere stoppogingen gedaan maar allemaal zonder succes. Door de alcohol begon ik inmiddels een ander mens te worden. Ik werd steeds egoïstischer, duivels, ik kwetste mensen en kreeg depressies en psychoses. Ook werd ik heel vrouwonvriendelijk door het langdurig gebruik van alcohol. De meisjes met wie ik in die jaren aan het daten was heb ik allemaal mentaal misbruikt. Om zo mijn eigen verdriet en emoties even te vergeten. Toen ik op mijn 28e begon te merken dat ik eigen liever dood wilde, heb ik mijn ego opzij gezet en ben ik hulp gaan zoeken.”
Wat heb je toen gedaan?
“Verslavingszorg gebeld. Dat was heel moeilijk voor me omdat mijn moeder daar werkt. Zij wist niks van mijn problemen af omdat ik het uit schaamte altijd voor me had gehouden. Of dat telefoontje opluchtte? Heel erg. De eerste stap was gezet en het voelde alsof ik mijzelf had gered van de dood.”
Hoe reageerde je omgeving?
“Ik ben in mijn verslavingsperiode iedereen kwijtgeraakt. Ik heb geen vrienden en familie meer over. Alleen mijn moeder, stiefvader en broertjes zie ik gelukkig nog. Ik vind het ook erg moeilijk om mensen onder ogen te komen. Ik ben nog zo zoekende naar mijzelf zonder alcohol en ik merk dat ik nog steeds veel normen en waarden van een alcoholist heb. Daar wil ik eerst van af, voordat ik me weer ga openstellen naar mensen. Ik wil niemand meer kwetsen."
Inmiddels is het een jaar geleden dat je uit de kliniek bent gestapt. Heb je wel eens een terugval gehad?
“Het is echt een heel zwaar proces van vallen en opstaan en ja, ik ben dus wel een aantal keren teruggevallen. Elke dag is nog steeds een gevecht om de alcohol te laten staan. De eerste acht maanden na het ontslag uit de kliniek heb ik mezelf voornamelijk thuis opgesloten om niet in de verleiding te komen. Gelukkig gaat het nu stukken beter en word ik telkens sterker.”
Hoe ziet jouw leven zonder alcohol er nu uit?
“Ik ben blij dat ik geen masker meer op hoeft te zetten en mezelf kan zijn. Na een paar maanden begin ik mezelf nu eindelijk te kennen zonder alcohol en ben ik niet bang meer dat ik niet leuk ben zonder drank op. Mijn leven is een stuk gezonder. Ik heb het geluk dat ik positief verslaafd ben aan sporten. Dat, mijn vlogs en muziektherapie houden mij nu op de been. Ik heb mijn leven weer terug en dat is op dit moment het enige dat telt.”