Tien dagen lang leven in stilte. Niet praten, schrijven, whatsappen, bellen, elke ochtend om 04.00 uur opstaan en 12 uur per dag mediteren. En dat allemaal om het ultieme geluk te vinden in jezelf. De 25-jarige Mirna Ahmethodzic meldde zich aan voor de Vipassana meditatiecursus in Chiang Mai (Thailand) en trok zich tien dagen terug van alle verheerlijkingen van het dagelijkse leven.
Hoe kwam je op het idee om jezelf tien dagen op te sluiten in een klooster?
"Voor mij was het vooral nieuwsgierigheid en kijken hoe ver ik mezelf kon uitdagen. Ik wilde dit vooral doen zodat ik zou leren me beter te kunnen concentreren in het dagelijkse leven. Maar uiteindelijk was het veel meer dan dat en heb ik veel meer geleerd over mezelf dan ik ooit had gedacht."
Wat betekent tien dagen leven in stilte precies? Mag je helemaal niet praten? En hoe zit het met schrijven en whatsappen?
"Tien dagen in stilte betekent dat alle vorm van verbale en non-verbale communicatie verboden is. Je mag dus niet met elkaar praten, maar ook niet schrijven of lezen. Je telefoon dien je in te leveren, zodat je geen contact hebt met de buitenwereld. Dus nee, whatsappen of even facebooken mag ook niet haha! Het enige moment waarop je wél praat is tijdens een 10-minuten gesprek met de monnik. Met hem bespreek je dan hoe je dag was en kun je vragen stellen als je ergens niet uit komt."
Heb je in die tien dagen het wel eens moeilijk gehad en gedacht: ik kap er mee?
"De eerste dagen waren het zwaarst. Na dag één had ik er zes uur meditatie opzitten. Ik was helemaal trots dat het me was gelukt, want het was echt al een opgave en ik was helemaal kapot. Na mijn tien minuten gesprek met de monnik gaf hij me acht uur meditatie voor de volgende dag. Ineens zakte de moed me helemaal in de schoenen. Ik wilde naar bed en was helemaal klaar met het mediteren. Maar ik moest na mijn gesprek gelijk weer door omdat ik anders mijn uren niet zou halen. Ineens leek 10 dagen zó lang en snapte ik niet waar ik aan begonnen was. Dit kon het niet waard zijn dacht ik. Het is gewoon echt een mindfuck, want je hebt niemand om mee te praten en het lijkt alsof iedereen lekker zijn ding aan het doen is terwijl jij langzaamaan gek aan het worden bent. Ik ben toen naar de non gegaan in het kantoortje. Zij is er voor je als je het zwaar hebt of praktische vragen hebt. Die avond ben ik op tijd naar bed gegaan en ben ik de volgende dag weer door gegaan. Het gevoel van weg willen gaan verdween langzaamaan en ik heb doorgezet."
Kan je vertellen hoe je dag er precies uitzag?
"Ik stond iedere dag om 04:00 uur op. Om 4.30 uur begon ik met mijn eerste meditatiesessie, samen in een groep met de monnik. Om 06:30 uur ging de bel voor het ontbijt. Dit was een Thaische soep met noodles. Iedereen in het klooster krijgt dan eten en je moet wachten tot iedereen zijn eten heeft en de gebeden zijn gezongen. Dit kon wel een half uur duren. Na het ontbijt was je je bord af en doe je wat huishoudelijke klusjes zoals je kamer opruimen of de straat aanvegen. Rond 07.30 uur begin je weer met een nieuwe meditatiesessie. Om 10:30 uur gaat de bel voor de lunch en krijg je een grote maaltijd. Dit is meteen je laatste maaltijd die dag. Het enige wat je na de lunch nog mag nemen is wat soep of yoghurt, maar niets waar je op kunt kauwen. Reden hiervoor is dat de gedachte achter het Boeddhisme is dat je je leven heel simpel leeft en geluk bij jezelf vindt. En niet bijvoorbeeld in lekker eten (je eet enkel om niet te verhongeren) of luxe spullen. Om 16.00 uur ga je rapporteren aan je monnik, waarna je kort daarna weer doorgaat met mediteren. Je dient niet voor 10:00 uur naar bed te gaan."
Er heersen veel vooroordelen over meditatie. Dat het erg zweverig is bijvoorbeeld. Hoe denk jij daarover?
"Veel mensen denken inderdaad dat mediteren zweverig is. Maar het is alles behalve zweverig. Je wordt je juist heel erg bewust van jezelf en het moment waar je op dat moment in leeft. We vergeten vaak te genieten van momenten omdat we altijd bezig zijn met wat nog komen gaat, chaos op het werk of frustraties uit het verleden. Als je hersenen traint om je focus te leggen op het hier en nu, word je veel rustiger en ga je veel meer echt leven. Tenminste, zo heb ik het ervaren."
Wat heeft deze ervaring met je gedaan?
"De ervaring is was mega zwaar, zowel fysiek (urenlang zitten in lotushouding terwijl je dat niet gewend bent is echt killing voor je benen) maar natuurlijk ook mentaal. Want je wordt geconfronteerd met jezelf. Urenlang, dagen achter elkaar. Er is geen manier om te ontsnappen aan je gedachten of emoties. Voor mij was het een soort reflectie op mijn hele leven, maar of het me nu een anders mens heeft gemaakt? Nou nee, dat gebeurt niet in een paar dagen. Je kunt niet ineen keer je hele mindset veranderen als je al 25 jaar op een bepaalde manier leeft. Je leert wel hoe je bepaalde technieken kunt toepassen om meer bewustwording of meer ‘grip’ op je leven te krijgen. Een simpel voorbeeld: ik ben een enorm chaotisch persoon. Dat komt omdat ik altijd bezig ben met wat ik over een uur ga doen. Of waar ik over een paar dagen moet zijn. Omdat ik gefrustreerd ben over iets op het werk waar ik niet uit kom. Omdat je brein continu bezig is met die dingen, ben je dus niet bewust van waar je op dat moment mee bezig bent. Of kun je niet genieten van een vrije dag omdat je zo veel dingen aan je hoofd hebt. Nu weet ik hoe ik al deze gedachten opzij kan zetten en me wel te kunnen focussen op dingen die op dat moment belangrijk zijn. En natuurlijk gaat dat nu niet ineens altijd wel goed, het blijft een proces met pieken en dalen."
Zou je het aanraden om doormiddel van een meditatiecursus eens volledig stil te staan bij jezelf?
"Ik zou het iedereen kunnen aanraden, ook al denk je dat je geen reden hebt om het te hoeven doen. Die zijn er altijd wel, maar soms kom je daar pas achter als je daar bent. Toch moet je er wel 100 procent achter staan, anders wordt het vrij lastig om vol te houden."
Meer weten over Mirna's 10-daagse meditatiecursus? Lees hier de uitgebreide blog die ze er over schreef.
