Renée van Heteren (31) zegde een jaar geleden haar baan op als verslaggever bij BNR Nieuwsradio om samen met haar vriend Emiel van Dongen (32), ook journalist, het avontuur als digitale nomaden aan te gaan. Sindsdien woonde het stel in Colombia, Nicaragua, Oeganda en Thailand. Daar gingen zij zelf de straat op om op zoek te gaan naar journalistieke verhalen, om deze vervolgens aan te bieden aan kranten, tijdschriften en radiostations. En met succes, want dit ambitieuze stel verkoopt het een na het andere verhaal. Aan YourDailyLife vertelt Renée alles over haar nieuwe baan en leven als reizend journalist.
Door: Anne Tonen
Hoe kwamen jullie op het idee om een digitale nomade te worden?
"Op een dag zat Emiel in zijn kantoortje in Amsterdam een artikel te tikken waarvoor hij de deur helemaal niet uit hoefde. Hij deed de research online, de interviews via Skype en communiceerde met de redactie via email. En toen had hij een eurekamoment. Hij bedacht zich: ‘Waarom zit ik dit werk in het druilerige, dure Amsterdam te doen, terwijl ik ook in de zon in één of ander warm, interessant land aan mijn artikelen kan werken?’ Toen hij zijn idee met me deelde was ik snel overtuigd."
Toen jullie de knoop hadden doorgehakt om een jaar weg te gaan was het tijd om jullie baan als journalist op te zeggen. Vond je het niet hartstikke eng om die vastigheid op te geven?
"Emiel was al freelancer, maar ik was inderdaad in dienst bij BNR Nieuwsradio. En ik had het er ook nog eens ontzettend naar mijn zin. Bij BNR deed ik precies wat ik wilde, ging veel op verslag en draaide dynamische redactiediensten met de leukste collega’s van de wereld. Dus ja, ik vond het eng om dat op te geven. Gelukkig vond BNR het ook jammer dat ik wegging en kon ik afspraken met ze maken over mijn terugkeer in 2017. Het gaf me een rustig gevoel te weten dat ik weer bij BNR aan de slag zou kunnen. Inmiddels ben ik zo verslingerd geraakt aan het freelancebestaan dat ik heb besloten om niet meer in loondienst terug te keren bij BNR."
Hoe komen jullie aan verhalen?
"Het is echt waar, verhalen liggen op straat. We merken dat in ieder land dat we bezoeken. Een beetje achter je laptop zitten en googelen heeft geen zin. Je moet erop uit, de kroeg in, naar de sportschool of meet-ups om met heel veel mensen praten. Ik ben nu in Thailand aan het werken aan een reportage over Tomdy’s, dat zijn stelletjes bestaande uit twee vrouwen, waarbij de Tom (van tomboy) als het ware de mannenrol vervult en de Dy (van lady) juist ultiem vrouwelijk is. De Dy ziet zichzelf doorgaans niet als lesbienne, omdat zij zich aangetrokken voelt tot het mannelijke (maar dan wel in een vrouwenlichaam dus). In Bangkok zie je deze paartjes overal en ik vind het razend interessant. Ik hoorde hier voor het eerst uitgebreid over toen wij in vrij beschonken toestand in de kroeg aan de praat raakten met een Thaise vrouw en haar Duitse vriend. Eigenlijk hebben Emiel en ik onze journalistieke voelsprieten altijd aanstaan."
Kunnen jullie leven van deze werkzaamheden of klussen jullie ook nog ergens anders bij?
"We kunnen leven van al onze verschillende werkzaamheden bij elkaar. Toen we eind december 2015 vertrokken, met het aanvankelijke plan om een jaar weg te blijven, leek quitte spelen ons het hoogst haalbare. Dat is ruimschoots gelukt, dus nu is het tijd om de lat wat hoger te leggen. Naast ons journalistieke werk hebben we trouwens ook een bedrijfje opgezet: de Zoekmachinemeesters. Wij specialiseren ons in bloggen en zoekmachine-optimalisatie voor advocatenkantoren. En we hebben nog wat ideeën in het vat, maar daar gaan we in 2017 pas mee aan de slag."
Wat was de meest bijzondere gebeurtenis die jullie hebben mogen verslaan?
"Dat was het hele gebeuren rondom de dood van de Thaise koning Bhumibol. Deze langstzittende monarch (70 jaar op de troon!) stierf half oktober na een lang ziekbed. Voor veel Thai is hij een soort halfgod waarvan ze houden of het hun eigen vader was. Emiel en ik zijn toen het nieuws van zijn dood bekend werd razendsnel op een vliegtuig naar Bangkok gesprongen (want we woonden in de noordelijke stad Chiang Mai) en zijn vervolgens een dag of vier non-stop aan het werk geweest. Het was erg bijzonder om die collectieve rouw en het ceremonieel van zo dichtbij mee te maken."
Hoe combineer je reizen en werken? Ik kan me voorstellen dat je snel raakt afgeleid?
"Het valt mee, met die afleiding. We zijn allebei erg gemotiveerd om dit leven tot een succes te maken dus zijn doorgaans veel aan het werk. Het risico dat we te veel werken en te weinig van de landen zien is groter. We hebben in het begin echt moeten zoeken naar de juiste balans tussen werk en avontuur. Nu zorgen we er steeds voor dat we genoeg toffe dingen doen en er vaak op uit trekken. Uiteindelijk is het toch het paraglyden, de ayahuasca trip, die uit de hand gelopen avond uit, de trektocht door de jungle of het gesprek met die Boeddhistische monnik die het meeste indruk maakt. Veel meer dan weer een dag achter je laptop."
Wat zijn de voor- en nadelen van leven als een digitale nomade?
"De voordelen zijn eindeloos. Om te beginnen iets oppervlakkigs, maar oh zo fijn: wij leven al een jaar lang in de zon. Omdat wij voor landen hebben gekozen waar het leven vrij goedkoop is, gaan we minimaal één keer per dag uit eten, in Thailand zelfs twee keer. Het is bovendien een bevrijdend gevoel om je leven precies zo te leiden als jij zelf wilt. We wijken af van het normale (als in: we zijn niet bezig met het kopen van een huis of het krijgen van kinderen of met promotie maken, zoals de meeste mensen van begin 30) en kiezen ons eigen pad. Oh, en als wij af en toe een weekendje weggaan of vakantie nemen dan gaan we op safari, een zeilcruise langs tropische eilanden en trekken we de bergen in. En dit kost ons helemaal niet veel geld, want het is allemaal om de hoek."
"Maar er zijn zeker ook nadelen. We missen onze vrienden en familie. Want hoe interessant de mensen ook zijn die we hier ontmoetten, nothing beats een avond in de kroeg met je beste vrienden. Administratief is het ook best een gedoe. Er zijn namelijk nog niet echt duidelijke regels voor digitale nomaden. Belasting betalen, een zorgverzekering afsluiten, dit soort kleine dingen worden opeens heel ingewikkeld wanneer je als digitale nomade de wereld over trekt en de boel niet wilt flessen. Instanties weten geen raad met onze vragen en we worden vaak van het kastje naar de muur gestuurd."
Jullie zijn een koppel, collega's en dag en nacht bij elkaar. Hoe bevalt dat?
"Beter dan we van te voren hadden gedacht. We hielden rekening met veel ruzie en spanningen. Maar dat valt alleszins mee. Omdat we zo veel toffe dingen meemaken, hebben we altijd genoeg te bespreken. We zorgen er ook voor dat we dingen voor onszelf doen, zodat we niet écht 24/7 op elkaar lip zitten. Desalniettemin is het vrij heftig, want je ziet elkaar inderdaad in iedere staat: of je nou chagrijnig, verdrietig of lui bent, de ander is er getuige van. Heel erg cliché, maar goed praten helpt. Het is in deze situatie belangrijk om ergernissen meteen uit te spreken, zodat het niet gaat broeien. En af en toe goed dronken worden samen, dat helpt ook een hoop."
Jullie hebben net besloten om door te gaan. Waar gaan jullie naar toe en zien jullie jezelf dit nog een aantal jaren doen?
"Na een maand in Nederland vertrekken we eind januari naar Albanië en Servië. De zomer van 2017 zullen we vooral in Nederland besteden (één festivalseizoen missen was wel genoeg) en dan vertrekken we aan het einde van de zomer weer naar Azië. We twijfelen nog over de landen, maar Vietnam, Zuid-Korea, Indonesië en Maleisië staan in ieder geval op de short list. Wij zouden dit allebei nog wel jaren willen doen, mits we ook een paar maanden per jaar in Nederland kunnen zijn. Maar we weten niet wat de toekomst brengt, dus pin ons nergens op vast!"
Emiel en Renée houden een blog en hun portfolio bij op Grensoverschrijvend.com.
